ماده ۱ قانون بیمه
بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می‌کند در ازاء پرداخت وجه یا
وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه‌خسارت وارده بر او را جبران نموده
یا وجه معینی بپردازد.
متعهد را بیمه‌گر طرف تعهد را بیمه‌گذار وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر
می‌پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه نامند.
ماده ۲ قانون بیمه
عقد بیمه و شرایط آن باید به موجب سند کتبی باشد و سند مزبور موسوم به
بیمه‌نامه خواهد بود.
ماده ۳ قانون بیمه
در بیمه‌نامه باید امور ذیل به طور صریح قید شود:
۱ – تاریخ انعقاد قرارداد.
۲ – اسم بیمه‌گر و بیمه‌گذار.
۳ – موضوع بیمه.
۴ – حادثه یا خطری که عقد بیمه به مناسبت آن به عمل آمده است.
۵ – ابتداء و انتهای بیمه.
۶ – حق بیمه.
۷ – میزان تعهد بیمه‌گر در صورت وقوع حادثه.
ماده ۴ قانون بیمه
موضوع بیمه ممکن است مال باشد اعم از عین یا منفعت یا هر حق مالی یا هر
نوع مسئولیت حقوقی مشروط بر اینکه بیمه‌گذار نسبت به‌بقاء آنچه بیمه می‌دهد ذینفع
باشد و همچنین ممکن است بیمه برای حادثه یا خطری باشد که از وقوع آن بیمه‌گذار
متضرر می‌گردد.
ماده ۵ قانون بیمه
بیمه‌گذار ممکن است اصیل باشد یا به یکی از عناوین قانونی نمایندگی صاحب
مال یا شخص ذینفع را داشته یا مسئولیت حفظ آن را از‌طرف صاحب مال داشته باشد.
ماده ۶ قانون بیمه
هر کس بیمه می‌دهد متعلق به خود او است مگر آنکه در بیمه‌نامه تصریح شده
باشد که مربوط به دیگری است لیکن در بیمه حمل و نقل‌ممکن است بیمه‌نامه بدون ذکر
اسم (به نام حامل) تنظیم شود.
ماده ۷ قانون بیمه
طلبکار می‌تواند مالی را که در نزد او وثیقه یا رهن است بیمه دهد در این
صورت هر گاه حادثه‌ای نسبت به مال مزبور رخ دهد از خساراتی‌که بیمه‌گر باید
بپردازد تا میزان آنچه را که بیمه‌گذار در تاریخ وقوع حادثه طلبکار است به شخص او
و بقیه به صاحب مال تعلق خواهد گرفت.
ماده ۸ قانون بیمه
در صورتی که مالی بیمه شده باشد در مدتی که بیمه باقی است نمی‌توان همان
مال را به نفع همان شخص و از همان خطر مجدداً بیمه نمود.
ماده ۹ قانون بیمه
در صورتی که مالی به کمتر از قیمت بیمه شده باشد نسبت به بقیه قیمت
می‌توان آن را بیمه نمود در این صورت هر یک از بیمه‌گران به‌نسبت مبلغی از مال که
بیمه کرده است مسئول خواهد بود.
ماده ۱۰ قانون بیمه
در صورتی که مالی به کمتر از قیمت واقعی بیمه شده باشد بیمه‌گر فقط به
تناسب مبلغی که بیمه کرده است با قیمت واقعی مال مسئول‌خسارت خواهد بود.
فسخ و بطلان
ماده ۱۱ قانون بیمه
چنانچه بیمه‌گذار یا نماینده او با قصد تقلب مالی را اضافه بر قیمت
عادله در موقع عقد قرارداد بیمه داده باشد عقد بیمه باطل و حق بیمه‌دریافتی قابل
استرداد نیست.
ماده ۱۲ قانون بیمه
هر گاه بیمه‌گذار عمداً از اظهار مطالبی خودداری کند یا عمداً اظهارات
کاذبه بنماید و مطالب اظهار نشده یا اظهارات کاذبه طوری باشد‌موضوع خطر را تغییر
داده یا از اهمیت آن در نظر بیمه‌گر بکاهد عقد بیمه باطل خواهد بود حتی اگر مراتب
مذکوره تأثیری در وقوع حادثه نداشته باشد.در این صورت نه فقط وجوهی که بیمه‌گذار
پرداخته است قابل استرداد نیست بلکه بیمه‌گر حق دارد اقساط بیمه را که تا آن تاریخ
عقب افتاده است نیز از‌بیمه‌گذار مطالبه کند.
ماده ۱۳ قانون بیمه
اگر خودداری از اظهار مطالبی یا اظهارات خلاف واقع از روی عمد نباشد
عقد بیمه باطل نمی‌شود در این صورت هر گاه مطلب اظهار‌نشده یا اظهار خلاف واقع قبل
از وقوع حادثه معلوم شود بیمه‌گر حق دارد یا اضافه حق بیمه را از بیمه‌گذار در
صورت رضایت او دریافت داشته قرارداد‌را ابقاء کند و یا قرارداد بیمه را فسخ کند –
در صورت فسخ بیمه‌گر باید مراتب را به موجب اظهارنامه یا نامه سفارشی دو قبضه به
بیمه‌گذار اطلاع دهد اثر‌فسخ ده روز پس از ابلاغ مراتب به بیمه‌گذار شروع می‌شود و
بیمه‌گر باید اضافه حق بیمه دریافتی تا تاریخ فسخ را به بیمه‌گذار مسترد دارد.
در صورتی که مطلب اظهار نشده یا اظهار خلاف واقع بعد از وقوع حادثه معلوم شود
خسارت به نسبت وجه بیمه پرداختی و وجهی که بایستی در‌صورت اظهار خطر به طور کامل و واقع پرداخته شده باشد تقلیل خواهد یافت.
ماده ۱۴ قانون بیمه
بیمه‌گر مسئول خسارات ناشیه از تقصیر بیمه‌گذار یا نمایندگان او نخواهد
بود.
ماده ۱۵ قانون بیمه
بیمه‌گذار باید برای جلوگیری از خسارت مراقبتی را که عادتاً هر کس از
مال خود می‌نماید نسبت به موضوع بیمه نیز بنماید و در صورت‌نزدیک شدن حادثه یا
وقوع آن اقداماتی را که برای جلوگیری از سرایت و توسعه خسارت لازم است به عمل
آورد. اولین زمان امکان و منتهی در ظرف‌پنج روز از تاریخ اطلاع خود از وقوع حادثه
بیمه‌گر را مطلع سازد و الا بیمه‌گر مسئول نخواهد بود مگر آنکه بیمه‌گذار ثابت کند
که به واسطه حوادثی که‌خارج از اختیار او بوده است اطلاع به بیمه‌گر در مدت مقرر
برای او مقدور نبوده است.
مخارجی که بیمه‌گذار برای جلوگیری از توسعه خسارت می‌نماید بر فرض که منتج به
نتیجه نشود به عهده بیمه‌گر خواهد بود ولی هر گاه بین طرفین در‌موضوع لزوم مخارج
مزبوره یا تناسب آن با موضوع بیمه اختلافی ایجاد شود حل اختلاف به حکم یا محکمه
رجوع می‌شود.
ماده ۱۶ قانون بیمه
هر گاه بیمه‌گذار در نتیجه عمل خود خطری را که به مناسبت آن بیمه منعقد
شده است تشدید کند یا یکی از کیفیات یا وضعیت موضوع‌بیمه را به طوری تغییر دهد که
اگر وضعیت مزبور قبل از قرارداد موجود بود بیمه‌گر حاضر برای انعقاد قرارداد یا
شرایط مذکوره در قرارداد نمی‌گشت باید‌بیمه‌گر را بلافاصله از آن مستحضر کند – اگر
تشدید خطر یا تغییر وضعیت موضوع بیمه در نتیجه عمل بیمه‌گذار نباشد مشارالیه باید
مراتب را در ظرف‌ده روز از تاریخ اطلاع خود رسماً به بیمه‌گر اعلام کند.
در هر دو مورد مذکور در فوق بیمه‌گر حق دارد اضافه حق بیمه را معین نموده به
بیمه‌گذار پیشنهاد کند و در صورتی که بیمه‌گذار حاضر برای قبولی و‌پرداخت آن نشود
قرارداد را فسخ کند و اگر تشدید خطر در نتیجه عمل خود بیمه‌گذار باشد خسارات وارده
را نیز از مجرای محاکم عمومی از او مطالبه‌کند و در صورتی که بیمه‌گر پس از اطلاع
تشدید خطر به نحوی از انحاء رضایت به بقاء عقد قرارداد داده باشد مثل آنکه اقساطی
از وجه بیمه را پس از‌اطلاع از مراتب از بیمه‌گذار قبول کرده یا خسارت بعد از وقوع
حادثه به او پرداخته باشد دیگر نمی‌تواند به مراتب مذکوره استناد کند – وصول
اقساط‌حق بیمه بعد از اطلاع از تشدید خطر یا پرداخت خسارت پس از وقوع حادثه و نحو
آن دلیل بر رضایت بیمه‌گر به بقاء قرارداد می‌باشد.
ماده ۱۷ قانون بیمه
در صورت فوت بیمه‌گذار یا انتقال موضوع بیمه به دیگری اگر ورثه یا
منتقل‌الیه کلیه تعهداتی را که به موجب قرارداد به عهده بیمه‌گذار‌بوده است در
مقابل بیمه‌گر اجراء کند عقد بیمه به نفع ورثه یا منتقل‌الیه به اعتبار خود باقی
می‌ماند معهذا هر یک از بیمه‌گر یا ورثه یا منتقل‌الیه حق فسخ‌آن را نیز خواهند
داشت.
بیمه‌گر حق دارد در ظرف سه ماه از تاریخی که منتقل‌الیه قطعی موضوع بیمه تقاضای
تبدیل بیمه‌نامه را به نام خود می‌نماید عقد بیمه را فسخ کند.
در صورت انتقال موضوع بیمه به دیگری ناقل مسئول کلیه اقساط عقب‌افتاده وجه بیمه
در مقابل بیمه‌گر خواهد بود. لیکن از تاریخی که انتقال را به‌بیمه‌گر به موجب نامه
سفارشی یا اظهارنامه اطلاع می‌دهد نسبت به اقساطی که از تاریخ اطلاع به بعد باید
پرداخته شود مسئول نخواهد بود.
اگر ورثه یا منتقل‌الیه متعدد باشند هر یک از آنها نسبت به تمام وجه بیمه در
مقابل بیمه‌گر مسئول خواهد بود.
ماده ۱۸ قانون بیمه
هر گاه معلوم شود خطری که برای آن بیمه به عمل آمده قبل از عقد قرارداد
واقع شده بوده است قرارداد بیمه باطل و بی‌اثر خواهد بود در‌این صورت اگر بیمه‌گر
وجهی از بیمه‌گذار گرفته باشد عشر از مبلغ مزبور را به عنوان مخارج کسر و بقیه را
باید به بیمه‌گذار مسترد دارد.
مسئولیت بیمه‌گر
ماده ۱۹ قانون بیمه
مسئولیت بیمه‌گر عبارت است از تفاوت قیمت مال بیمه شده بلافاصله قبل از
وقوع حادثه با قیمت باقی مانده آن بلافاصله بعد از حادثه‌خسارت حاصله به پول نقد
پرداخته خواهد شد مگر اینکه حق تعمیر و یا عوض برای بیمه‌گر در سند بیمه پیش‌بینی
شده باشد در این صورت بیمه‌گر‌ملزم است موضوع بیمه را در مدتی که عرفاً کمتر از آن
نمی‌شود تعمیر کرده یا عوض را تهیه و تحویل نماید.
در هر صورت حداکثر مسئولیت بیمه‌گر از مبلغ بیمه شده تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۲۰ قانون بیمه
بیمه‌گر مسئول خساراتی که از عیب ذاتی مال ایجاد می‌شود نیست مگر آنکه
در بیمه‌نامه شرط خلافی شده باشد.
ماده ۲۱ قانون بیمه
خسارات وارده از حریق که بیمه‌گر مسئول آن است عبارت است از:
۱ – خسارت وارده به موضوع بیمه از حریق اگر چه حریق در نزدیکی آن واقع شده باشد.
۲ – هر خسارت یا تنزل قیمت وارده به اموال از آب یا هر وسیله دیگری که برای خاموش
کردن آتش به کار برده شده است.
۳ – تلف شدن یا معیوب شدن مال در موقع نجات دادن آن از حریق.
۴ – خسارت وارده به اموال بیمه شده در نتیجه خراب کردن کلی یا جزئی بناء برای
جلوگیری از سرایت یا توسعه حریق.
ماده ۲۲ قانون بیمه
در بیمه‌های ذیل خسارت به این طریق حساب می‌شود:
۱ – در بیمه حمل و نقل قیمت مال در مقصد.
۲ – در بیمه منافعی که متوقف بر امری است منافعی که در صورت پیشرفت امر عاید
بیمه‌گذار می‌شد.
۳ – در بیمه محصول زراعتی قیمت آن در سر خرمن و موقع برداشت محصول برای تعیین
میزان واقعی خسارت مخارج و حق‌الزحمه که در‌صورت عدم وقوع حادثه به مال تعلق
می‌گرفت از اصل قیمت کسر خواهد شد و در هر صورت میزان خسارت از قیمت معینه در
بیمه‌نامه تجاوز‌نخواهد کرد.
ماده ۲۳ قانون بیمه
در بیمه عمر یا نقص یا شکستن عضوی از اعضاء بدن مبلغ پرداختی بعد از
مرگ یا نقصان عضو باید به طور قطع در موقع عقد بیمه بین‌طرفین معین شود.
بیمه عمر یا بیمه نقصان یا شکستن عضو شخص دیگری در صورتی که آن شخص قبلاً رضایت
خود را کتباً نداده باشد باطل است.
هر گاه بیمه‌گذار اهلیت قانونی نداشته باشد رضایت ولی یا قیم او شرط است.
اگر بیمه راجع به عمر یا نقص یا شکستن عضو بدن جماعتی به طور کلی باشد میزان
خسارت عبارت از مبلغی خواهد بود که مطابق تعرفه قبلاً بین‌طرفین معین می‌شود.
ماده ۲۴ قانون بیمه
وجه بیمه عمر که باید بعد از فوت پرداخته شود به ورثه قانونی متوفی
پرداخته می‌شود مگر اینکه در موقع عقد بیمه یا بعد از آن در سند‌بیمه قید دیگری
شده باشد که در این صورت وجه بیمه متعلق به کسی خواهد بود که در سند بیمه اسم برده
شده است.
ماده ۲۵ قانون بیمه
بیمه‌گذار حق دارد ذینفع در سند بیمه عمر خود را تغییر دهد مگر آنکه آن
را به دیگری انتقال داده و بیمه‌نامه را هم به منتقل‌الیه تسلیم کرده‌باشد.
ماده ۲۶ قانون بیمه
در تمام مدت اعتبار قرارداد بیمه عمر بیمه‌گذار حق دارد وجه معینه در
بیمه‌نامه را به دیگری منتقل نماید انتقال مزبور باید به امضاء‌انتقال‌دهنده و
بیمه‌گر برسد.
ماده ۲۷ قانون بیمه
اثرات قانونی انتقال وجه بیمه عمر از تاریخ فوت بیمه شده شروع می‌شود
ولی اگر بیمه‌گذار از بابت آن وجهی دریافت کرده یا نسبت به آن‌با بیمه‌گر معامله
نموده باشد در کمال اعتبار خواهد بود.
ماده ۲۸ قانون بیمه
بیمه‌گر مسئول خسارات ناشیه از جنگ و شورش نخواهد بود مگر آنکه خلاف آن
در بیمه‌نامه شرط شده باشد.
ماده ۲۹ قانون بیمه
در مورد بیمه مال منقول در صورت وقوع حادثه و پرداخت خسارت به
بیمه‌گذار بیمه‌گر از هر گونه مسئولیت در مقابل ثالث بری می‌شود.
ماده ۳۰ قانون بیمه
بیمه‌گر در حدودی که خسارات وارده را قبول یا پرداخت می‌کند در مقابل
اشخاصی که مسئول وقوع حادثه یا خسارت هستند قائم‌مقام‌بیمه‌گذار خواهد بود و اگر
بیمه‌گذار اقدامی کند که منافی با عقد مزبور باشد در مقابل بیمه‌گر مسئول شناخته
می‌شود.
ماده ۳۱ قانون بیمه
در صورت توقف یا افلاس بیمه‌گر بیمه‌گذار حق فسخ قرارداد را خواهد
داشت.
ماده ۳۲ قانون بیمه
در صورت ورشکستگی بیمه‌گر بیمه‌گذاران نسبت به سایر طلبکاران حق تقدم
دارند و بین معاملات مختلف بیمه در درجه اول حق تقدم‌با معاملات بیمه عمر است.
ماده ۳۳ قانون بیمه
بیمه‌گر نسبت به حق بیمه در مقابل هر گونه طلبکاری بر مال بیمه شده حق
تقدم دارد حتی اگر طلب سایرین به موجب سند رسمی باشد.
ماده ۳۴ قانون بیمه
اگر در یک قرارداد بیمه موضوعات مختلفه بیمه شده باشد در صورت اثبات
تقلب از طرف بیمه‌گذار نسبت به یکی از آن موضوعات‌بطلان نسبت به سایر موضوعات نیز
سرایت کرده تمام قرارداد باطل خواهد بود.
موضوعات مختلفه که در یک بیمه‌نامه ذکر می‌شود در حکم یک قرارداد محسوب است.
ماده ۳۵ قانون بیمه
طرفین می‌توانند در قراردادهای بیمه هر شرط دیگری بنمایند لیکن موعد
مذکوره در ماده ۱۶ را نمی‌توانند تقلیل دهند ولی ممکن است‌موعد را به رضایت یکدیگر
تمدید کنند.
این قانون شامل قراردادهای گذشته بیمه نیز خواهد بود.
ماده ۳۶ قانون بیمه
مرور زمان دعاوی ناشی از بیمه دو سال است و ابتدای آن از تاریخ وقوع
حادثه منشأ دعوی خواهد بود لکن دعاوی که قبل از اجرای این‌قانون در محاکم طرح شده
باشد مشمول این ماده نخواهد بود.
این قانون که مشتمل بر سی و شش ماده است در جلسه هفتم اردیبهشت ماه یک هزار و
سیصد و شانزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
